Behandeling van nagelschimmel: systemische geneesmiddelen en plaatselijke therapieën

Onychomycose is een wijdverspreide (tot 18% van de bevolking) schimmelnagelziekte. Het treft mensen van alle leeftijden, en een toename van het aantal getroffen mensen in het afgelopen decennium is ook opgemerkt onder adolescenten en kinderen. Vanwege het hoge contact en de frequente herhaling is de behandeling van nagelschimmel op handen en voeten een complex en langdurig proces.

Wanneer treedt een infectie op?

• In gezinnen met algemeen gebruik van schoenen, huishoudelijke artikelen (tapijten in de badkamer) en lichaamsverzorgingsproducten (washandjes, manicuresets);
• Bij het bezoeken van zwembaden, douches in sportscholen en bij bedrijven, sauna's en baden.

Veroorzakers van de ziekte

Een effectieve behandeling van nagelschimmel is alleen mogelijk met de juiste laboratoriumdiagnose van de ziekteverwekker. In bijna 90% van de gevallen wordt onychomycose veroorzaakt door verschillende soorten dermatofyten. Een specifieke soort beïnvloedt de overeenkomstige delen van het lichaam die er kenmerkend voor zijn:

• nagels van voeten en handen, evenals elk deel van de huid;
• nagelplaten op de voeten en de huid van de III-IV interdigitale ruimtes, de voetboog, het bovenste derde deel van de zool, de laterale oppervlakken van de tenen.

In zeldzamere gevallen wordt de ziekte veroorzaakt door andere soorten schimmels - trichophytos, epidermophytos, veel minder vaak - gistachtig. Zeer zelden kan onychomycose worden veroorzaakt door schimmels die de nagels in het gebied van de eerste tenen aantasten, vooral bij 50-plussers.

Bijdragende factoren

Gunstige omstandigheden voor de introductie en ontwikkeling van infectie:

1. Schade aan de nagelplaat en de huid eromheen. Dit gebeurt vaak als gevolg van het dragen van strakke schoenen, cosmetische ingrepen.
2. Breuken van de vingers en botten van de voet of hand.
3. Zwelling van de benen met hartaandoeningen, vernietigende atherosclerose van de onderste ledematen, spataderen, de ziekte van Raynaud (spasmen van de slagaders van de bovenste ledematen).
4. Endocriene ziekten (vooral diabetes mellitus).
5. Zwangerschap (vanwege hormonale veranderingen en verminderde immuniteit).
6. Verminderde algemene immuniteit.
7. Aangeboren afwijkingen bij de vorming van het stratum corneum van de huid.
8. Ernstige en langdurige chronische ziekten die de afweer van het lichaam verminderen.
9. Langdurige behandeling met corticosteroïden en antibiotica, systemische en andere immuunziekten.

De mogelijkheid van overdracht van infectie in het lichaam zelf door bloed en lymfe is al bewezen.

Diagnostics onychomycosis

De diagnose van een schimmelinfectie is gebaseerd op lokale en algemene klinische manifestaties en laboratoriumonderzoek.

Klinische verschijnselen

De symptomen zijn zeer divers en zijn afhankelijk van het type en type ziekteverwekker. Afzonderlijk kunnen de nagels van de voeten (80%) en de handen worden aangetast; minder gebruikelijk is het gelijktijdig verslaan van de nagels van de onderste en bovenste ledematen.

Afhankelijk van de aard van de verandering in de nagelplaat worden 4 vormen van beschadiging onderscheiden:

1. Normotroof- gekenmerkt door een gelige kleur van de eindrand van de nagelplaat. Het wordt dof en verdikt door het epidermale stratum corneum (subunguale hyperkeratose). De vorm van de aangetaste nagels verandert niet lang.
2. Hypertrofisch, waarbij de nagel gelig wordt en dikker wordt, worden de randen losgemaakt. Dwarse strepen verschijnen geleidelijk. De nagelplaat wordt vies grijs en dof. In sommige gevallen wordt het (meestal op de eerste tenen) dikker, wordt het lang en gebogen als een vogelklauw of -bek (onychogryfose).
3. Atrofisch- nagels zijn dof, grijsachtig of geel. Ze veranderen van vorm, storten in aan de eindrand en stellen het bed gedeeltelijk bloot. De laatste is bedekt met losse lagen van het stratum corneum.
4. Onycholyse- losmaken van de nagelplaat van het bed. Bij deze vorm van schimmelinfectie blijft de normale kleur alleen in het wortelgebied achter. De rest van de nagel wordt dunner, scheidt van het bed, verliest zijn glans en wordt gelig of grijsachtig vuil.

Gecombineerde vormen worden vaak waargenomen. De vermelde klinische manifestaties zijn niet specifiek voor specifieke soorten schimmellaesies. Ze kunnen ook voorkomen bij ziekten die niet met schimmels zijn geassocieerd.

Enkele veel voorkomende manifestaties zijn ook mogelijk: een allergische uitslag op het lichaam, verhoogde vermoeidheid en verminderde eetlust. Ze worden verklaard door het vermogen van sommige soorten dermatofyten om allergische herstructurering van het lichaam en schimmels te veroorzaken - om gifstoffen vrij te maken, wat leidt tot chronische vergiftiging van het hele lichaam.

Laboratorium diagnostiek

Het bestaat uit het verzamelen van materiaal (deeltjes van lagen van de opperhuid, stukjes nagels). Het genomen materiaal wordt met een bijtende alkali-oplossing gegoten, 24 uur bij een temperatuur van ongeveer 20 graden bewaard, waarna het onder een microscoop wordt onderzocht. Deze techniek maakt een differentiële diagnose mogelijk tussen schimmel- en niet-schimmellaesies. In aanwezigheid van een schimmel, filamenten van verschillende diktes en vormen, zijn groepen sporen zichtbaar onder een microscoop.

Daarna wordt het materiaal gezaaid op een speciaal voedingsmedium voor de groei van de ziekteverwekker, gevolgd door identificatie van het type en bepaling van de gevoeligheid voor antimycotische geneesmiddelen.

Behandelingsfuncties

Bij het kiezen van de therapiemethoden wordt rekening gehouden met de vorm, het type en de omvang van de laesie, de snelheid van de nagelgroei, de algemene toestand van het lichaam en de bijwerkingen van de gebruikte medicijnen, vooral in de aanwezigheid van bijkomende ziekten. Op basis van deze principes bestaat de behandeling van teennagelschimmel, evenals op de handen, uit een lokaal of complex effect.

Lokale impactprincipes

Het is mogelijk als:

• de infectie heeft niet alle nagels aangetast;
• de nederlaag van elk van de geïnfecteerde spijkerplaten is minder dan de helft van zijn oppervlakte;
• het proces bevindt zich alleen aan de uiteinden en zijsecties van de plaat zonder de wortel erbij te betrekken;
• er zijn contra-indicaties voor het gebruik van systemische geneesmiddelen.

Lokale medicamenteuze behandeling

Het bestaat uit het gebruik van een crème, oplossing of nagellak die stoffen bevat die de nagelplaat verzachten. Ze bevatten ook geneesmiddelen voor de behandeling van teennagel (hand) schimmel, die de groei en ontwikkeling van infectie onderdrukken:

Het meest effectief is ureumcrème. Het wordt gebruikt voor het pijnloos laag-voor-laag verwijderen van de plaat. De ureumdispensercrème wordt op de nagel aangebracht en onder een waterdichte pleister gelaten. Maak een dag later een bad, nadat u eerder zeep en soda heeft opgelost in warm water, waarna de verzachte plekken (indien mogelijk) worden verwijderd met een speciale vijl en de crème opnieuw wordt aangebracht. De procedures worden uitgevoerd totdat de nagel volledig is verwijderd, wat 4 tot 28 dagen duurt. Het voordeel van het medicijn ligt in het effect op de ziekteverwekker zelf al in de allereerste stadia van de behandeling.

Als lokale therapie worden veel speciale oplossingen (behandelingsduur tot 6 maanden) en serums gebruikt.

Nagellakken hebben een vergelijkbaar effect, maar zijn minder effectief. Ze worden gebruikt in combinatie met 1% crèmes met de bijbehorende namen.

U kunt alle preparaten vooraf aanbrengen om de plaat te verzachten en deze laag voor laag te verwijderen, zoals in het eerste geval, en vervolgens 2 keer per dag breedspectrum-antischimmelmiddelen aanbrengen in de vorm van crèmes of oplossingen. Tegelijkertijd is het nodig om ze in de omringende huid te wrijven.

Pedicure voor medische hardware

Een medisch pedicure wordt gebruikt als aanvullende ingreep (maar geen behandeling! ). Dat verkort de behandeltijd. De essentie is om een router te gebruiken met een hulpstuk in de vorm van een metaal- of diamantslijper. Dit apparaat vergemakkelijkt aanzienlijk de pijnloze verwijdering van een eerder verzachte nagel op zijn bed. Het gebruik van de hardwaremethode is aan te raden wanneer meer dan 60% van het oppervlak van de nagelplaat is beschadigd, maar vervangt geen verdere medicamenteuze behandeling met antimycotische middelen.

Chirurgie

In gevallen van ernstige vormen van onychomycose met ernstige vervorming van de nagel, wordt deze soms operatief verwijderd onder algemene anesthesie of geleidingsanesthesie met verder gebruik van antischimmelmiddelen. Het grootste nadeel van de methode is de beschadiging van het nagelbed, waardoor de nieuw gegroeide plaat erachter blijft hangen en een onregelmatige vorm heeft.

Laserbehandeling

Deze methode bestaat uit het verwarmen van de nagel met laserstraling in een kort pulsbereik tot een temperatuur van 45-47 graden, waarbij dermatofyten afsterven. De procedure is het meest effectief in de beginfase van nagelschade zonder vervorming. Afhankelijk van de ernst is het noodzakelijk om 1 tot 8 sessies uit te voeren met een interval van 7 tot 60 dagen. Bij ernstige laesies moet een lokale en systemische behandeling worden uitgevoerd.

Systemische medicamenteuze therapie

Het is geïndiceerd voor meerdere laesies van de nagels, betrokkenheid van de wortel bij het proces en bij afwezigheid van het effect van lokale blootstelling.

De meest effectieve medicijnen voor de behandeling van nagelschimmel zijn tabletten. met stoffen zoals terbinafine, fluconazol en andere. Ze worden gedurende 3-4 maanden in kuren voorgeschreven en blijven tot 9 maanden na het einde van de behandeling in het lichaam. De laatste twee medicijnen worden, vanwege het toxische effect op de lever, veel minder vaak gebruikt.

Systemische behandeling is gecontra-indiceerd bij nier- en leveraandoeningen. Tijdens zwangerschap en borstvoeding is alleen lokale behandeling van 1-2 nagels mogelijk, maar het is beter om hiervan af te zien.